Kinatatakutang Gabi ng Kasal: Ang 20-Taong-Gulang na Lalaki at ang Kanyang Matandang Asawang Babae na Kasing-edad ng Kanyang Ina

 

“Hindi raw biro ang kasal,” sabi nila. Ngunit ang kuwento ni Manuel ay naging usap-usapan sa kanilang barangay sa loob ng maraming buwan.

Si Manuel ay 20 taong gulang pa lamang. Siya ang bunsong anak sa isang mahirap na pamilya. Malubha ang sakit ng kanyang ama, at mahina na ang kanyang ina. Upang mailigtas ang kanyang ama, napilitan si Manuel na pumayag na pakasalan si Aling Sol—isang babaeng mas matanda sa kanya nang halos 25 taon, mayaman, biyuda, at naninirahan mag-isa sa isang malaking bahay sa gitna ng bayan.

Noong araw ng kasal, puro bulungan ang maririnig. Pinagtawanan siya ng kanyang mga kaibigan. May naglakas-loob pang magsalita nang direkta sa kanya:

— “Pera lang ang habol mo sa kanya, hindi pag-ibig!”

Hindi na umalma si Manuel. Dahil totoo. Pinakasalan niya si Aling Sol para sa P150,000 (Isang Daang Limampu’t Libong Piso) na gagamitin sa pagpapagamot ng kanyang ama. Naibulong niya sa sarili: “Basta mailigtas ko lang si Tatay, kahit magdusa pa ako sa buhay ko.”

Ngunit nang dumating ang gabi ng kanilang kasal (honeymoon), doon lamang niya nalaman na ang lahat ay mas malala pa sa kanyang inaasahan.

Pagkatapos na pagkatapos ng handaan, hinila siya ni Aling Sol papunta sa master’s bedroom sa ikatlong palapag. Malaki ang silid, may pulang kurtinang velvet, at inukit na kahoy na kama. Tumatama ang dilaw na ilaw sa katawan niya, na nakasuot ng manipis na nightgown na may lace. Ang matapang na amoy ng pabango ay humalo sa kanyang ilong, dahilan para siya ay mahilo.

Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa, matatalim ang mga mata.

— “Mula ngayon, ikaw ang asawa ko. Kailangan mong sumunod sa lahat ng sasabihin ko.” — Ang kanyang boses ay paos, umalingawngaw sa tahimik na silid.

Tumango si Manuel, malakas ang kabog ng dibdib. Mas matindi ang takot niya kaysa pagmamahal.

Lumapit ang babae at isinabit sa leeg niya ang isang gintong kuwintas.

— “Oh, ito, regalo ko sa’yo. Pero tandaan mo, kahit kailan ko gustuhin, babawiin ko rin ‘yan.”

Pagkatapos, pinagawa siya ng babae ng isang nakakatakot na bagay na hinding-hindi niya inakala…

😱 Kinatatakutang Gabi ng Kasal, Bahagi 2: Ang Pagyurak

 

…Pagkatapos, pinagawa siya ng babae ng isang nakakatakot na bagay na hinding-hindi niya inakala…

Sa gitna ng pulang velvet at mabangong aircon, ngumisi si Aling Sol. Ang ngising iyon ay hindi ng pag-ibig, kundi ng tagumpay.

— “Lumuhod ka, Manuel,” utos nito.

Napahinto si Manuel, nanlamig ang buong katawan. “Lumuhod? Para saan? Hindi naman ito misa…”

Inikot ni Aling Sol ang mga mata. Naglakad siya palapit sa malaking kama, hinubad ang slippers na de-balahibo, at itinaas ang kanyang mga paa sa gilid ng kutson.

— “Hindi mo narinig? Ang sabi ko, lumuhod ka,” ulit nito, mas matigas ang boses. “At hindi ka luluhod para magdasal, kundi para sumamba.”

Lalo siyang kinilabutan nang makita ang tingin sa mga mata nito—isang malupit na tingin ng may-ari sa isang ari-arian.

— “A-aling Sol…?” Nauutal si Manuel.

Walang imik si Aling Sol. Kinuha nito ang remote at binuksan ang LED TV. Lumabas sa screen ang bank balance nito, na punong-puno ng milyones.

— “Ito ang dahilan bakit ka nandito,” malamig na sabi nito. “Hindi mo ako asawa. Ako ang amo mo. Kinalakal mo ang sarili mo para sa P150,000. Ngayon, babayaran mo ang utang mo.”

Doon na niya naintindihan ang demanda. Hindi niya kailangan ng asawa, kundi isang alipin.

Sinipa ni Aling Sol ang kanyang slippers sa sahig at itinuro ang mga paa nito.

— “Ang unang utos ko: gusto kong makita kung gaano ka ka-desididong iligtas ang ama mo. Linisin mo ang sapatos ko gamit ang iyong labi. Pagkatapos, halikan mo ang aking paa at magpasalamat ka sa ‘kin dahil binili kita.”

Napasinghap si Manuel. Ang karangalan niya bilang isang lalaki, bilang isang tao, ay tila dinudurog sa ilalim ng mabibigat na tining ni Aling Sol. Nag-init ang kanyang mga mata; ang luha ng kahihiyan ay handa nang tumulo.

Pera. Pera ang kailangan.

Isinara niya ang kanyang mga mata. Sa isip niya, nakita niya ang mukha ng kanyang ama, na nakahiga sa kama at halos hindi na makahinga. P150,000. Iyon ang presyo.

Dahan-dahan, halos parang bangkay, lumuhod si Manuel. Ang matigas na marmol ay lumamig sa kanyang tuhod. Ang kuwintas na bigay ni Aling Sol kanina ay dumampi sa sahig.

Nang makita ni Aling Sol ang kanyang pagsunod, lalo itong ngumiti. Ang ngiting ito ay parang tunog ng mga chains na isinasara.

— “Mabuti,” bulong nito.

At doon, hindi na nakayanan ni Manuel. Habang papalapit siya sa paa ng babae, kasabay ng pagyuko niya, hindi niya na napigilan ang pagluha.

— “Patawarin mo ako… Patawarin mo ako, Panginoon,” bulong niya sa sarili.

Nang dumampi ang kanyang labi sa malamig na katad ng sapatos ni Aling Sol, kasabay ng pagpilit sa sarili na halikan ang paa nito, naramdaman ni Manuel na siya ay tuluyan nang namatay sa loob.

Ang “kinatatakutang gabi ng kasal” ay nagtapos hindi sa pag-ibig, kundi sa isang mapait na sumpa.

 

💔 Ang Simula ng Pasanin

 

Tawa nang tawa si Aling Sol habang pinagmamasdan siya.

— “Mabuti na lang, mabilis kang natuto. Ngayon, matulog ka na. Sa sahig. Diyan ka babagay.”

Hindi na umangal si Manuel. Walang pakiramdam na inayos niya ang mga unan sa semento at humiga.

Nang sumikat ang araw, nakatingin lang siya sa kisame. Ang P150,000 ay nasiguro na, ngunit ang kaluluwa niya ay nanatili sa dilim ng gabing iyon.

Ang kasal ay hindi isang laro. Ito ay isang kulungan, at si Manuel ang bagong preso.

Ngayon, paano ipapaliwanag ni Manuel sa kanyang pamilya ang pagbabago sa kanyang buhay? At anong bagong kalupitan ang naghihintay sa kanya sa ilalim ng bubong ni Aling Sol?

😱 Kinatatakutang Gabi ng Kasal, Bahagi 3: Ang Pagtindig at Paghihiganti

 

Nang sumikat ang araw, nakatingin lang si Manuel sa kisame. Ang kanyang katawan ay nasa semento, ngunit ang isip niya ay nasa P150,000 na nasiguro niya para sa kanyang ama. Ang kaluluwa niya ay nanatili sa dilim ng gabing iyon.

Nang bumaba siya sa kusina, nakita niya si Aling Sol, nakaupo sa hapag, nagbabasa ng dyaryo at umiinom ng kape. Isang katulong ang tahimik na nagsisilbi.

— “Oh, gising na pala ang asawa ko,” bati ni Aling Sol, puno ng sarkasmo. “Alam mo, Manuel, hindi ka mukhang asawa. Mas mukha kang houseboy.”

Muli, hindi umimik si Manuel. Ang kahihiyan niya ay nagbago na ngayon at naging galit na bakal sa kanyang kalooban. Tahimik siyang nagtimpla ng kape.

— “Hindi! Ako ang amo dito. Ipagtimpla mo ako, tapos ikaw ang mag-aasikaso sa ‘kin. Hindi ka dapat maging komportable,” utos ni Aling Sol, at sinampal ng dyaryo ang lamesa.

Sa sumunod na dalawang linggo, naging impyerno ang buhay ni Manuel. Gabi-gabi, pinapahirapan siya ni Aling Sol, pinagsasabihan ng masasamang salita, at inuutusan ng mga gawaing hindi normal para sa isang asawa—paglilinis ng banyo nang nakaluhod, pagmamasahe ng paa nito sa loob ng dalawang oras, o kaya naman ay panonood lang habang kumakain ito ng masasarap na pagkain.

Pero habang naglilingkod si Manuel, may isang bagay siyang natutunan: Ang kahinaan ni Aling Sol ay ang kanyang kayamanan at ang kawalan niya ng pamilya.

Isang hapon, habang naglilinis ng mga lumang trophy sa opisina ni Aling Sol, nakita niya ang isang makapal na folder na may markang “TESTAMENTO (Huling Habilin).”

Lumalakas ang tibok ng puso ni Manuel. Alam niyang ito na ang kanyang pagkakataon.

Kinagabihan, pagkatapos na matulog ni Aling Sol (na laging lasing sa alak bago matulog), dahan-dahan siyang pumasok sa office. Kinuha niya ang testamento.

Ang nabasa niya ay nagpatigas sa kanyang mukha. Lahat ng kayamanan ni Aling Sol ay mapupunta sa isang charity foundation kapag ito ay namatay. Ngunit may isang clause: Kung mamatay si Aling Sol at may asawa ito, ang lahat ng ari-arian ay awtomatikong mapupunta sa asawa nito, para raw may magmana sa pangalan ng pamilya.

Isang mabigat na ideya ang pumasok sa isip ni Manuel—isang plano na kasing-dilim ng kanyang gabi ng kasal.

 

🔪 Ang Pag-eksena

 

Kinabukasan, lumapit si Manuel kay Aling Sol na nag-aayos ng bulaklak sa sala.

— “Aling Sol,” nagsalita siya, sa unang pagkakataon na may awtoridad ang kanyang boses.

Nagulat si Aling Sol.

— “Ano? Sumasagot ka na?”

— “Ang sabi ko, matagal na kitang sinasamahan. Hindi mo na kailangan ng bodyguard o driver,” patuloy ni Manuel, habang lumalapit sa babae.

Tawa nang tawa si Aling Sol. — “At ano? Ikaw ang magiging driver ko? Ang alipin na pinapakain ko?”

Ngumiti si Manuel. Ang ngiting ito ay hindi na ng takot, kundi ng tagumpay na nagbabalat-kayo.

— “Hindi, Aling Sol. Ang sabi ko… matagal ko na ring hawak ang P150,000 na binigay mo. Siguro, panahon na para ibalik ito. Pero hindi ko ibabalik ang pera. Ibabalik ko ang dignidad ko.”

Nag-iba ang ekspresyon ni Aling Sol. Naramdaman niya ang malamig na hangin ng panganib.

— “A-anong ibig mong sabihin?”

— “Ang ibig kong sabihin, matagal na akong asawa mo. At ang testamento mo ay malinaw. Kapag nawala ka, mapapasa’kin ang lahat.”

Mabilis na kinuha ni Manuel ang kanyang cellphone at nag-play ng isang recording. Ang boses ni Aling Sol, malinaw at nakakatakot, ay umalingawngaw sa sala: “Ako ang amo mo… Babayaran mo ang utang mo… Linisin mo ang sapatos ko gamit ang iyong labi…”

— “Ito ang pruweba ko. At may witness din ako: ang buong barangay,” sabi ni Manuel. “Hindi mo ako maaaring itapon na parang basura. Kung susubukan mong hiwalayan ako, ipakakalat ko ang audio na ito, at malalaman ng lahat kung gaano ka ka-masama.”

Natigilan si Aling Sol. Ang kayamanan niya ang kanyang kahinaan. Ang kanyang reputasyon ang kanyang kalasag.

— “H-hindi. Hindi mo gagawin iyan!” Sumigaw siya.

Ngunit huli na. Ang paghihiganti ni Manuel ay nagsimula na. Hindi na kailangang patayin ni Manuel si Aling Sol; kailangan niya lang kontrolin ito.

— “Ngayon, Aling Sol,” sabi ni Manuel, habang itinuturo ang sahig, kung saan siya natulog sa loob ng dalawang linggo.

“Ikaw naman ang luluhod. Hindi para sumamba. Kundi para magbayad.”

Sa wakas, lumuhod si Aling Sol, hindi dahil sa pag-ibig, kundi dahil sa takot. Ang lahat ng kayamanan ay napunta sa isang lalaking 25 taon ang bata sa kanya, na pinakasalan niya para sirain, ngunit sa huli ay sumira sa kanya.

Ang “kinatatakutang gabi ng kasal” ay nagtapos hindi sa pag-ibig, kundi sa isang mapait na sumpa ng paghihiganti.

Wakas.

Ano sa palagay mo ang magiging buhay nina Manuel at Aling Sol ngayong nagpalit na sila ng posisyon ng kapangyarihan? Gusto mo bang gawan ko pa ng isang maikling epilogo ang kuwento?