Sa isang marangyang gusali sa Makati, isang matandang lalaki ang dahan-dahang pumasok sa lobby. Si Lolo Cardo, ang tawag sa kanya ng mga tao sa kanilang probinsya, ay nakasuot ng lumang polo shirt, may butas-butas, at slacks na kupas na sa tagal ng panahon. Sa kanyang kamay ay mahigpit niyang hawak ang isang malaking sobre, na siyang dahilan ng kanyang pagdating sa lugar na iyon.
Sa kabila ng kanyang mahinang anyo, dala niya ang isang mahalagang misyon. Ngunit sa pagpasok niya sa corporate office, sinalubong siya ng mga mapanuring tingin, pang-iinsulto, at kawalang galang mula sa mga empleyado. Ang receptionist, na tila hari sa kanyang maliit na mundo, ay nagpakita ng walang pakundangang pagtrato. “Hindi ito lugar para magbigay ng tulong o manghingi ng atensiyon,” ang malakas na sabi niya habang pinipindot ang stapler sa mesa.
Hindi nagpatalo si Lolo Cardo. Sa mahinang boses niya, ipinaliwanag niya na mayroon siyang mahalagang business sa management. Ngunit sa halip na respeto, tumawa lang ang receptionist at ang mga kasamahan nito. Ang guard na malakas ang loob na humawak sa braso ni Lolo Cardo ay marahas na itinaboy siya palabas ng reception area.
Sa kabila ng lahat ng ito, nanatili siyang kalmado. Alam niya na ang karma ay darating sa tamang panahon. Hindi siya nagalit o sumigaw. Sa halip, ang kanyang mga mata ay puno ng katahimikan at karunungan na hindi maipaliwanag ng mga nakakita.
Hindi nagtagal, dumating ang CEO ng kumpanya, si Ginoong Alcantara. Nang makita niya ang nangyari, agad nagbago ang kanyang ekspresyon. Lumapit siya kay Lolo Cardo, yumuko at humingi ng tawad para sa mga nagawang pagkakamali ng kanyang mga empleyado.
Dahan-dahang inabot ni Lolo Cardo ang sobre sa CEO. Sa loob nito ay ang titulo ng lupa kung saan nakatayo ang gusali ng kumpanya. Siya ang tunay na may-ari ng lupa sa loob ng dalawang dekada. Hindi niya pinuntahan ang gusali para magreklamo, kundi para ipaalala na malapit nang matapos ang lease contract ng kumpanya sa lupa na iyon.
Nagulat ang CEO nang malaman na hindi nasunod ng kumpanya ang kanilang obligasyong magbigay ng sapat na kompensasyon sa mga lokal na residente na naapektuhan ng pagtatayo ng gusali. Maraming pamilya ang nawalan ng access sa kanilang mga lupa, ngunit pinili ng kumpanya na balewalain sila.
Sa boardroom, pinakinggan ng CEO ang mga tanong ni Lolo Cardo tungkol sa pagsunod sa kontrata. Aminado ang CEO na hindi nasunod ang mga obligasyon. Nang sinabi ni Lolo Cardo na hindi na niya ie-extend ang lease, nanatiling tahimik ang lahat.
Paglabas ng CEO sa boardroom, nagkaroon ng takot at kaguluhan sa mga empleyado. Marami ang nagsimulang umiyak at mag-alala sa kanilang trabaho. Si Mr. Alcantara, ang vice president na nagbuhos ng tubig kay Lolo Cardo, ay bumagsak sa upuan na puno ng pagsisisi.
Samantala, si Lolo Cardo ay tahimik na lumabas ng gusali. Hindi niya kailangang gumanti ng galit. Ang karma na ang gumanti sa kanila sa sarili nitong paraan.
Part 2
Pagkalabas ni Lolo Cardo sa gusali, hindi niya inasahan ang magiging epekto ng kanyang pagdating doon. Sa loob ng ilang araw, ang balita tungkol sa tunay na may-ari ng lupa ay kumalat sa buong kumpanya at pati na rin sa mga lokal na komunidad. Ang mga empleyado na dati’y nagtawanan at nang-insulto sa kanya ay ngayon ay nagtatago, puno ng pangamba sa kanilang kinabukasan.
Ang CEO ng kumpanya, si Ginoong Alcantara, ay pinilit na humarap sa board of directors at ipaliwanag ang sitwasyon. Hindi naging madali para sa kanya ang pag-amin ng pagkukulang at hindi pagsunod sa kontrata. Ang reputasyon ng kumpanya ay nanganganib masira at ang mga investors ay nagsimulang mag-alinlangan.
Samantala, si Lolo Cardo ay patuloy na nakikipag-ugnayan sa mga lokal na lider ng komunidad upang ipaglaban ang karapatan ng mga naapektuhang pamilya. Hindi siya tumigil sa kanyang laban kahit na maraming pagsubok ang dumating. Sa tulong ng isang abugado na may malasakit sa mga mahihirap, nagsampa sila ng kaso laban sa kumpanya para sa hindi pagbibigay ng tamang kompensasyon.
Sa loob ng mga buwan, nagkaroon ng mga hearing sa korte at unti-unting lumabas ang mga ebidensya ng kapabayaan ng kumpanya. Ang mga dating empleyado na nang-insulto kay Lolo Cardo ay tinawag bilang mga saksi at naharap sa matinding pagsisiyasat.
Sa kabila ng lahat, si Lolo Cardo ay nanatiling matatag at puno ng dignidad. Hindi siya nagalit sa mga taong nanakit sa kanya, bagkus ay ipinakita niya ang tunay na lakas ng isang tao na may paninindigan at pagmamahal sa kanyang pamilya at bayan.
Isang araw, dumating ang desisyon ng korte: ang kumpanya ay pinatawan ng malaking multa at inutusan na magbigay ng nararapat na kompensasyon sa mga naapektuhang pamilya. Bukod dito, inatasan din silang lisanin ang lupa sa loob ng tatlong buwan.
Ang balitang ito ay naging malaking tagumpay para kay Lolo Cardo at sa mga tao ng kanilang probinsya. Ang mga empleyado ng kumpanya ay natutong magpakumbaba at magbigay respeto sa bawat tao, anuman ang kanilang estado sa buhay.
Sa huli, si Lolo Cardo ay naging simbolo ng hustisya at katatagan. Ang dating matandang lalaki na binuhusan ng tubig at itinaboy ay siya palang may hawak ng kapangyarihan na nagpabago sa takbo ng kumpanya at nagbigay ng pag-asa sa mga naapi.
Ang kwento ni Lolo Cardo ay paalala sa lahat na ang kayabangan at pang-iinsulto ay may kapalit. Ang tunay na lakas ay makikita sa respeto, pagkakapantay-pantay, at pagmamahal sa kapwa.
