---Advertisement---

INIWASAN KO ANG ISANG MATANDANG KATULONG

Published On: December 17, 2025
---Advertisement---

“INIWASAN KO ANG ISANG MATANDANG KATULONG DAHIL AMOY BASAHAN—HINDI KO ALAM, SIYA PALA ANG TAONG MAY HAWAK NG BUONG KAPALARAN KO.”

(Buong Viral Filipino Story — pang-Facebook page, sobrang haba, puno ng luha, galit, hiya, at karma)


PROLOGO — ANG TAONG AYAW KONG MAKITA

Ako si Clarisse Mendoza, 29 taong gulang.
Isang corporate manager.
Maayos manamit.
Sanay sa kape na mahal at opisina na malamig.

At sa loob ng halos tatlong taon…
may isang taong ayaw na ayaw kong makasalubong tuwing umaga.

Isang matandang babae.
Payat.
May kuba.
Laging may dalang lumang walis at timba.

Ang pangalan niya: Aling Iska.

Katulong siya sa building namin.

At oo…
iniiwasan ko siya.


CHAPTER 1 — ANG KATULONG NA LAGING NASA GILID

Tuwing papasok ako sa opisina, andoon siya.

Nagwawalis sa lobby.
Nagpupunas ng sahig.
Laging nakayuko.

Minsan, sumabay siya sa elevator.

Naamoy ko ang basahan.
Napakunot ang noo ko.
Lumipat ako sa kabilang sulok.

Narinig ko siyang bumulong:

“Pasensya na po, Ma’am…”

Hindi ako sumagot.

Para sa akin, isa lang siyang background ng buhay ko.


CHAPTER 2 — ANG BABALANG HINDI KO PINANSIN

Isang araw, may sinabi sa akin ang guard:

“Ma’am Clarisse, ingat po kayo.
Mukhang may problema ang kompanya niyo.”

Tinawanan ko lang.

“Okay lang ’yan, may back-up kami.”

Pero noong linggong iyon…
nag-umpisa nang bumagsak ang lahat.


CHAPTER 3 — ANG ARAW NA NAGLAHO ANG LAHAT

Isang Lunes ng umaga.

Pagpasok ko sa opisina…
may katahimikan.

Walang nagtatawanan.
Walang nagtsi-tsismisan.

May memo sa email:

“EMERGENCY MEETING. ALL MANAGERS.”

Pagpasok ko sa conference room,
nakita ko ang mukha ng CEO—maputla.

Isang salita lang ang sinabi niya:

“Nalugi tayo.”


CHAPTER 4 — ANG PAGBAGSAK NG AKING MUNDO

Isang linggo lang…
wala na ang posisyon ko.

Tinanggal ang benefits.
Tinanggal ang security.

At sa ika-10 araw…

tanggal na rin ako sa trabaho.

Lumabas ako ng building na luhaan.

At doon…
sa may pintuan…

nakita ko si Aling Iska.


CHAPTER 5 — ANG KATULONG NA NAG-ALOK NG TUBIG

Umuulan.

Nakaupo ako sa hagdan, umiiyak.

Lumapit siya.

May hawak na plastik na baso.

“Iha… uminom ka muna.
Baka mahilo ka.”

Hindi ko alam kung bakit…
tinanggap ko.

Tahimik lang siya.

Walang sermon.
Walang tanong.

Hanggang sa nagsalita siya:

“Hindi permanente ang taas…
at hindi rin permanente ang baba.”

Napatigil ako.


CHAPTER 6 — ANG LIHIM NI ALING ISKA

Kinabukasan, bumalik ako sa building—para kunin ang mga gamit ko.

Hindi ko siya nakita.

Tinanong ko ang guard:

“Kuya, nasaan po si Aling Iska?”

Nanlaki ang mata ng guard.

“Ma’am… hindi po siya ordinaryong janitress.”


CHAPTER 7 — ANG KATOTOHANANG HINDI KO INAASAHAN

Pinapasok ako sa isang maliit na opisina.

At doon ko nakita…

mga papeles.
mga titulo.
mga kontrata.

At isang larawan.

Isang babaeng bata—ako.
Kasama ang isang mas batang bersyon ni Aling Iska.

Nanlamig ang buong katawan ko.


CHAPTER 8 — ANG INA NA HINDI KO NAKILALA

Lumabas si Aling Iska.

Hindi na naka-uniporme.
Naka-blusa.
Maayos ang buhok.

At sinabi niya ang mga salitang bumasag sa puso ko:

“Ako ang totoong ina mo, Clarisse.”


CHAPTER 9 — ANG NAKARAANG INILIBING SA KASINUNGALINGAN

Inabandona ako ng ama ko.
Iniwan ako sa bahay-ampunan.

Si Aling Iska ang nag-alaga sa akin—
bilang volunteer.

Pero nang ako’y i-adopt ng mayamang pamilya…

pinili niyang lumayo.

“Ayokong maging dahilan ng gulo sa buhay mo.”

Ngunit nang malugi ang kompanya—
siya ang lihim na nagbenta ng lupa
para sagipin ito noon…

At ngayon…

siya rin ang nag-ayos ng mga papeles
para hindi tuluyang masira ang buhay ko.


CHAPTER 10 — ANG HIYANG HINDI KO MAIBALIK

Lumuhod ako sa harap niya.

Umiiyak.

“Ma… patawad…
tinrato kita na parang wala…”

Hinawakan niya ang mukha ko.

“Anak…
ang mahalaga, gising ka na.”


EPILOGO — ANG KATULONG NA HINDI KO NA IISNUBIN

Ngayon…

Hindi na siya nagwawalis.
Hindi na siya janitress.

Pero araw-araw…
kasama ko siya sa bahay.

At tuwing may nakikita akong taong minamaliit ang iba…

isa lang ang naaalala ko:

Ang taong iniiwasan ko noon
ang siyang nagligtas sa akin ngayon.


ARAL NG ISTORYA

Huwag mong maliitin ang taong tahimik.

Dahil baka…
siya ang may hawak ng buong buhay mo
habang ikaw ay abala sa pagtingin sa sarili mo.

---Advertisement---

Related Post

FROM PAEG

TINAWAG NILA AKONG ‘ANAK SA LABAS’ AT PINALAYAS

By puluy
|
December 19, 2025
FROM PAEG

SA ARAW NG AKING KASAL, ANG PINAKAUNANG

By puluy
|
December 19, 2025
FROM PAEG

“Hindi ’yan plastik—” pilit pang paliwanag ni Ethan.

By puluy
|
December 19, 2025
FROM PAEG

Nagkasakit ang Asawa ng 40°C, Hindi Makapagluto ng Kanin

By puluy
|
December 19, 2025

Leave a Comment