“BINUGBOG NG ASAWA PARA SA KABET — PERO ANG GINAWA NG MGA KUYANG CEO NG BABAE, NAGING PINAKAMAPAIT NA PAGSISISI NG LALAKI”

“Wag mo kong saktan, Jojo… maawa ka naman.”
Mahinang iyak ni Mara, habang sinasalo ng kanyang mga kamay ang baseball bat na ilang beses nang humampas sa kanyang katawan. Sa bawat palo, naririnig niya ang halakhak ng kabet ng kanyang asawa — si Lani, isang babaeng walang habas kung mang-insulto.

“Wala ka nang silbi, Mara!” sigaw ni Jojo, galit na galit.
Dating mabait. Dating mapagmahal. Pero ngayon, parang demonyo na.

Ang dating simpleng buhay nila ay nagbago nang nakilala ni Jojo ang babaeng iyon sa bar. Dati, nagtatrabaho si Mara bilang cashier sa maliit na tindahan, habang si Jojo ay drayber. Akala niya, sapat na ang pagmamahal para tumagal sila. Pero isang araw, bigla na lang nag-iba ang lahat.

Walang araw na walang sigawan, walang gabi na walang luha. Hanggang sa isang gabi, hindi na siya nakatakas. Sa harap ng sariling anak, binugbog siya ni Jojo hanggang mawalan ng malay.

Pagmulat ni Mara, nasa ospital na siya. Putol ang isang daliri, bali ang braso, at puro pasa ang katawan. Ngunit higit sa lahat — wasak ang puso.

“Ma… bakit si Papa ganun?” tanong ng anak niyang si Ella, pitong taong gulang.
Hindi siya nakasagot. Gusto niyang sumigaw, pero wala na siyang boses. Lahat ng galit, lahat ng sakit — kinimkim niya.

Ang hindi alam ni Jojo, may tatlong kuya si Mara na matagal nang nakatira sa Maynila — sina Ramon, Franco, at Elvin. Lahat sila ay CEO ng kani-kanilang kumpanya. Tahimik lang sila, pero may kapangyarihang kayang gumiba ng buhay.

Habang nasa ospital si Mara, dumating ang mga kuya niya.
Si Ramon, CEO ng isang construction firm, ang unang pumasok sa silid.
“Sinaktan ka niya?” malamig niyang tanong.
Tahimik lang si Mara, umiiyak.
Wala nang sumunod na salita. Umalis silang tatlo ng walang sinabi — pero ramdam mo na ang unos na paparating.

Ilang araw lang ang lumipas, bumagsak ang negosyo ni Jojo. Nawalan siya ng trabaho. Lahat ng kontrata niya — kinansela. Ang sasakyan niya — na-repossess. Ang bahay — nabawi ng bangko.

Hindi niya alam, sa likod ng lahat ng iyon, ang mga kuya ni Mara ang kumikilos.
Ginamit nila ang koneksyon at impluwensiya nila hindi para gumanti nang marahas, kundi para iparamdam kay Jojo kung gaano kabigat ang ginawang kasalanan.

Isang umaga, habang naglalakad si Jojo sa kalsada, nakita niya ang billboard sa EDSA — litrato ni Mara at ng anak nila, may kasamang mensaheng:

“Para sa mga babaeng sinaktan pero bumangon — hindi mo kailangan ng halimaw para maramdaman mong buhay ka.”

Iyon pala ay kampanya ng Women Rise Foundation, na pagmamay-ari ni Franco, isa sa mga kuya ni Mara.
Nanginginig si Jojo habang tinitingnan iyon. Sa unang pagkakataon, nakita niya kung gaano kaliit siya kumpara sa lakas ng babaeng minsan niyang pinatay — hindi sa katawan, kundi sa loob.

Makaraan ang isang taon, si Mara ay gumaling. Bumalik ang sigla niya, nagsimula siyang magtrabaho sa foundation ng mga kuya niya bilang tagapagsalita para sa mga babaeng biktima ng karahasan.

Si Ella, ngayon ay nag-aaral sa isang pribadong paaralan. Minsan, sa isang charity event, nakita ni Jojo si Mara. Payapa na ang mukha nito, masaya, at hindi na natatakot.

Lumapit siya, nanginginig.
“Mara… patawarin mo ko.”
Tumingin lang si Mara, at sa malamig ngunit mahinahong tinig ay sinabi:
“Pinatawad na kita, Jojo. Pero hindi ko na kailanman babalikan ang impiyerno.”

Lumakad siya palayo, bitbit ang anak, habang si Jojo ay naiwan sa gitna ng madla — luhaan, at wasak.

“Kapag sinaktan mo ang isang babae, huwag mong kalimutan — may mga kapatid, anak, at Diyos siyang magtatanggol sa kanya. Ang lakas ng isang babae ay hindi nasusukat sa kanyang luha, kundi sa kakayahan niyang bumangon.”

Emotional Question for Engagement

 Kung ikaw si Mara, kaya mo bang patawarin ang taong minsan mong minahal pero halos pumatay sa’yo?